Europejskie centra przeładunkowe pod presją
W czerwcu 2025 roku porty w Rotterdamie, Antwerpii i Hamburgu stają się symbolem przeciążonej infrastruktury – kontenerowce oczekują na redzie, a operatorzy terminali nie nadążają z obsługą planowych rozładunków. Efektem są opóźnienia, które destabilizują łańcuchy dostaw nie tylko w Europie, ale i globalnie. Harmonogramy produkcyjne stają się niewiarygodne, a wiele firm po raz kolejny zmuszonych jest do rewizji strategii dostaw.
Nowa mapa transportowa Europy?
W gospodarce opartej na modelu just-in-time, każdy dzień zwłoki w porcie generuje straty liczone nie tylko w kosztach – ale w utraconych szansach, opóźnionych projektach i zaufaniu klientów. To właśnie dlatego coraz więcej firm zaczyna analizować możliwości alternatywne: mniejsze terminale śródlądowe, transport intermodalny oraz bardziej elastyczne rozwiązania dostępne bliżej finalnych odbiorców. Dla operatorów z Europy Środkowo-Wschodniej może to oznaczać większą rolę w europejskiej logistyce – pod warunkiem gotowości do szybkiego działania i integracji usług.
Podsumowanie
Zatory w największych portach pokazują, że centralizacja przepływów ma swoje granice. W świecie, w którym liczy się czas i niezawodność, elastyczność logistyczna staje się równie ważna jak dostęp do morza. Zmiana sposobu myślenia o trasach i punktach przeładunkowych może otworzyć drzwi do regionalnych przewag konkurencyjnych – również dla operatorów z Polski.